☂️ 14 Niedziela Zwykła Rok B

DWUDZIESTA SZÓSTA NIEDZIELA ZWYKŁA • Rok B • KOLOR SZAT: zielony • KOLEKTA: Modlimy się, abyśmy przy pomocy Bożej łaski dotarli do nieba, do którego dążymy • CZYTANIA: Księga Liczb 11,25–29 • Psalm 19,8.10.12–14 • List św. Jakuba Apostoła 5,1–6 • Ewangelia wg św. i Kiko Argüello Chrystus uwielbiony 32 Niedziela zwykła rok A 32 Niedziela zwykła rok B 32 Niedziela zwykła rok C Powrót do Niedziele zwykłe, Niedziele zwykłe 30 – 34, Powrót do Linki 32 NZ rok A: Ewangelia: Mt 25,1-13; Przypowieść o pannach roztropnych i nierozsądnych 1 Wtedy podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i Jana Jezus pyta Jana i Andrzeja, swoich pierwszych uczniów: „Czego szukacie?”. Kiedy otwieramy Ewangelię, Jezus zwraca się do nas z pytaniem: „Czego szukasz?”. Jeśli odpowiadamy: „Ciebie!”, rozpoczyna się spotkanie. Chciałbym, ażeby ci, którzy wezmą do ręki tę książkę, rozsmakowali się w spotkaniach z Chrystusem w 33 niedziela zwykła rok A; Chrystusa Króla Wszechświata Rok A; 1 Niedziela Adwentu B Grudzień. 2 Niedziela adwentu B; 3 Niedziela Adwentu B; 4 Niedziela Adwentu B; Uroczystość Świętej Rodziny 2021 r. Styczeń. Chrzest Pański; 2 Niedziela Zwykła Rok B; 3 Niedziela Zwykła Rok B; 4 Niedziela Zwykła Rok B Luty. 6 niedziela zwykła Rok B; 1. Serwis liturgiczny portalu wiara.pl. Tu znajdziesz kalendarz liturgiczny, czytania na każdy dzień i rozważania do czytań, komentarze liturgiczne, homilie i propozycje śpiewów, dowiesz się więcej o sakramentach i poznasz głębiej Mszę św. 14.08.2022 r. – OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE – XX Niedziela Zwykła – Rok C IV Niedziela Zwykła – rok B. 23.01.2022 r. – OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE 14 NIEDZIELA ZWYKŁA. Iz 66,10—14c; Ga 6,14—18; Łk 10,1—12.17—20. Jezus wyznaczył jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana Zapraszamy do lektury i refleksji. XXIV NIEDZIELA ZWYKŁA – Rok B. Czytania mszalne. PIERWSZE CZYTANIE. Bóg wspiera swego sługę w prześladowaniach. Czytanie z Księgi proroka Izajasza. Pan Bóg otworzył mi ucho, a ja się nie oparłem ani się nie cofnąłem. Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym mi brodę. liturgia.wiara.pl Homilie na niedziele i uroczystości Rok B 18. Niedziela zwykła (B) rss newsletter facebook twitter. Modlitwa tygodnia. Czytania. Pierwsze czytanie. Psalm. 32 Niedziela zwykła, Rok B 1 Krl 17,10-16 Ps 146 Hbr 9,24-28 Mk 12,38-44 Liturgia Słowa wg lekcjonarza z 2015 roku Liturgia Słowa do odsłuchania (wersja wideo) Liturgia Słowa według starego lekcjonarza W 1985 r. Księgarnia Św. Wojciecha wydała zbiór wierszy, ukazujący wybór polskiej poezji religijnej od Adwentu po Dzień Zaduszny, wzbogacony tekstami maryjnymi i wierszami o świętych. Do tomu „Intencje serca” zaglądałam wielokrotnie, bo uradował mnie i bardzo mi był przydatny. Jedno z ostatnich zdań wstępu mówi: „Niech ta Niedziela zwykła (B) liturgia.wiara.pl Homilie na niedziele i uroczystości Rok B 17. Niedziela zwykła (B) rss newsletter facebook twitter. Modlitwa tygodnia. jhBAkg. Komentarze biblijne do czytań liturgicznych. Dzięki uprzejmości Oficyny Wydawniczej „Vocatio” i Księgarni św. Wojciecha ( które wyraziły zgodę na publikację fragmentów wydawanych przez nie pozycji, przedstawiamy czytelnikom cykl: „Zrozumieć Słowo”. Będziemy starali się ukazywać w nim fragmenty Pisma Świętego przewidziane w Liturgii w kontekście historycznym, kulturowym i teologicznym. Mamy nadzieję, że pomoże to czytelnikom w pełniejszym przeżywaniu spotkania z Chrystusem podczas Eucharystii oraz w coraz lepszym odczytywaniu skierowanego do nas Słowa Bożego i wprowadzaniu go w życie. Zapraszamy do lektury i refleksji. XIV NIEDZIELA ZWYKŁA – Rok B Czytania mszalne PIERWSZE CZYTANIE Powołanie proroka Czytanie z Księgi proroka Ezechiela Wstąpił we mnie duch i postawił mnie na nogi; potem słuchałem Tego, który do mnie mówił. Powiedział mi: „Synu człowieczy, posyłam cię do synów Izraela, do ludu buntowników, którzy Mi się sprzeciwiali. Oni i przodkowie ich występowali przeciwko Mnie aż do dnia dzisiejszego. To ludzie o bezczelnych twarzach i zatwardziałych sercach; posyłam cię do nich, abyś im powiedział: «Tak mówi Pan Bóg». A oni czy usłuchają, czy nie, są bowiem ludem opornym, przecież będą wiedzieli, że prorok jest wśród nich”. Ez 2,2-5 2. ”duch”: Prorok nie przeżyłby bezpośredniego spotkania z Bogiem, podobnie jak Mojżesz (Wj 33), bez udzielenia niezbędnego Bożego umocnienia. „Duch Pański" często udziela człowiekowi siły do nadludzkiego postępowania (Sdz 11,29; 14,6) lub powoduje popadniecie w ekstazę (1 Sm 10,10). W większości przypadków Ezechiel doświadcza drugiego z przeżyć. 3. Bóg powierza Ezechielowi misję przekazywania Bożego słowa ludowi, który jest tak zatwardziały w nieposłuszeństwie, że nie będzie go słuchał; ludzie będą się sprzeciwiali prorokowi, traktując go jak śmiertelnego nieprzyjaciela - mąż Boży znajdzie się pośród skorpionów (w. 6). Obowiązkiem proroka (zarówno Mojżesza, jak i Ezechiela) jest zwiastowanie pomimo sprzeciwów. ”Synu człowieczy”: W Ez określenie to zostanie użyte ponad 90 razy; za jego pomocą Boskiemu mówcy przeciwstawiono zwykłego śmiertelnika, którego zadanie polega na przekazywaniu poselstwa. Zabieg ten służy nie tylko podkreśleniu tego, że przesłanie pochodzi od Boga (nie zaś od Ezechiela), lecz że losy sądu i uwolnienia leżą w rękach Boga, a nie ludzi. 5. ”będą wiedzieli”: Ezechiel niemal każdą ze swych mów kończy słowami „deklaracji uznania" - formułą głoszącą, iż Jahwe coś uczynił. Katolicki Komentarz Biblijny, prac. zbiorowa, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2001 :. PSALM RESPONSORYJNY Refren: Do Ciebie, Boże, wznoszę moje oczy. Do Ciebie wznoszę oczy, który mieszkasz w niebie. Jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów. Refren. Jak oczy służebnicy na ręce jej pani, tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, dopóki nie zmiłuje się nad nami. Refren. Zmiłuj się nad nami, zmiłuj się, Panie, bo mamy już dosyć pogardy. Ponad miarę nasza dusza jest nasycona szyderstwem zarozumialców i pogardą pysznych. Refren. Ps 123, 123 - Psalm ufności złożony z dwóch części (ww. 1. Por. Ps 121,1; 141,8. ”mieszkasz w niebie”: Zwrot równoważny z niebieską górą, na której mieszka Bóg w Ps 121,1 2. Ręka oznacza tu źródło błogosławieństwa, szczególnie obfitości pożywienia; por. Ps 104,28. 4. Identyczny idiom w formie arameizmu występuje w Ps 120,6. Katolicki Komentarz Biblijny, prac. zbiorowa, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2001 :. DRUGIE CZYTANIE Paweł chełpi się ze swoich słabości Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian Bracia: Aby nie wynosił mnie zbytnio ogrom objawień, dany mi został oścień dla ciała, wysłannik szatana, aby mnie policzkował. Dlatego trzykrotnie prosiłem Pana, aby odszedł ode mnie, lecz Pan mi powiedział: „Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali”. Najchętniej więc będę się chełpił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa. Dlatego mam upodobanie w moich słabościach, w obelgach, w niedostatkach, w prześladowaniach, w uciskach z powodu Chrystusa. Albowiem ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny. 2 Kor 12,7-10 7-8. Termin „ciało" nie musi tutaj wskazywać na fizyczną słabość (jak w Ga 4,13), jak się często przyjmuje. Paweł może nawiązywać do „ciernia w boku Izraela", tj. Kananejczyków, których Bóg pozostawił w Ziemi Obiecanej, by Izraelici nie popadli w pychę (Lb 33,55; Sdz 2,3; por. Joz 23,13; Ez 28,24). Uczeni debatowali nad tym, czym dokładnie był ten Pawiowy „cierń", lecz w kontekście „unoszenia się pychą" może chodzić o nieustanne prześladowania. Słowa „wysłannik szatana" mogą też być ironiczną zniewagą pod adresem samych przeciwników apostoła (2 Kor, 11,14-15). Podobnie jak w Starym Testamencie i większości nurtów myśli żydowskiej, Bóg sprawuje tutaj suwerenną władzę nad szatanem i jego ”oścień dla ciała”: Słowa te interpretuje się zwykle jako psychiczną lub fizyczną dolegliwość, która według tradycji żydowskiej była spowodowana przez demona lub szatana. Słowa te nie znalazły się jednak obok siebie przypadkowo, lecz pozostają w apozycji, co wskazuje na zewnętrzne źródło ludzkiego cierpienia. Potwierdza to używanie w ST słów „oścień", „ciernie", „kolce" na oznaczenie nieprzyjaciół (np. Lb 33,55). Może być to zatem aluzja do prześladowań, wymienionych na listach cierpień Apostoła; jednak ich związek z w. 11,14-15 („słudzy szatana") wskazuje, że Paweł miał na myśli wrogość, z jaką spotykał się ze strony własnych wspólnot. 8. ”prosiłem”: Kiedyś Paweł gorliwie modlił się o uwolnienie, teraz jednak już tego nie czyni. 8-10. Filozofowie starożytni mówili o samowystarczalności, zarówno w doświadczeniach, jak i w przypadku ich braku. Paweł ma tutaj co innego na myśli — Boża łaska wystarczy, udziela bowiem mocy, której apostoł potrzebuje. W świecie pogańskim moc bogów okazywała się zwłaszcza za pomocą magii. Dla Pawła jest to Boża moc, która uzdalnia słabego człowieka do wytrwania. Cudowne wydarzenia, które miały jakoby miejsce w pogańskich świątyniach, często następowały po trzykrotnym wypowiedzeniu prośby (w. 8), wówczas pojawiało się bóstwo, by udzielić uzdrowienia. Chociaż Paweł dokonał wielu cudów (2 Kor 12,12), nie chlubił się nimi, co być może czynili jego przeciwnicy. Zamiast tego chlubę upatrywał w swych słabościach. 9a. Wyrażenie w formie wypowiedzi Boga nie wyjaśnia, w jaki sposób Paweł osiągnął zrozumienie, ”łaski”: Paweł definiuje łaskę jako „moc", lecz jej związek ze „słabością" jest różnie interpretowany. Bezpośredni kontekst oraz 2 Kor 4,7 wskazują, że „słabości" (w. 10) są warunkiem, by ukazana w życiu Pawła moc ujawniła swoje Boskie źródło, ”się doskonali”: Stała się w sposób skuteczny obecna (por. l J 4,12). 9b. ”moich słabości”: Zaakceptowanie słabości staje się sposobem, za pomocą którego można uzyskać moc. ”aby zamieszkała we mnie”: Ten sam czasownik (episkēnoun) pojawia się w J 1, ”ilekroć niedomagam, tytekroć jestem mocny”: Pawłowi nie chodzi o to, że słabość jest mocą (jak w Łk 1,46-55), lecz o to, że jego słabość ujawnia moc do posługiwania (3,5-6). Katolicki Komentarz Biblijny, prac. zbiorowa, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2001 :. Historyczno Kulturowy Komentarz do Nowego Testamentu, Craig S. Keener, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2000 : ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja Duch Pański spoczywa na Mnie, posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja Łk 4,18 EWANGELIA Jezus nieprzyjęty w Nazarecie Słowa Ewangelii według świętego Marka Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze. A wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: „Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce. Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry?” I powątpiewali o Nim. A Jezus mówił im: „Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony”. I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał. Mk 6,1-6 Stary Testament często powtarza motyw proroka, którego nie darzono należną czcią, dość wymienić Jeremiasza, Mojżesza, Józefa itd. Późniejsza tradycja żydowska podkreślała ten motyw jeszcze dobitniej. To, że Jezus „nie mógł" uczynić w Nazarecie cudów z powodu niewiary tamtejszych mieszkańców, nie oznacza ograniczenia Jego mocy, lecz misji - uzdrawianie bez wynikającej z pobudek moralnych wiary oznaczałoby postępowanie podobne do postępowania starożytnych pogańskich czarnoksiężników. W Mk 6,3 Jezus został nazwany „cieślą". W okresie wczesnego dzieciństwa Jezusa miasto Sefforis (późniejsza stolica Galilei) zostało zniszczone przez Rzymian. Prace przy jego odbudowie podjęto natychmiast. Tak więc cieśle byli bez wątpienia poszukiwani w Nazarecie, wiosce oddalonej o 6 km od ruin Sefforis. Józef, ojciec Jezusa, przypuszczalnie nauczył syna swego fachu, jak to często czynili ojcowie w tamtych czasach, (gdy Sefforis zostało odbudowane, większość prac stolarskich wykonywali przypuszczalnie we własnym domu, podobnie jak większość cieśli w Palestynie. Uwaga, że Jezus jest cieślą, miała na celu określenie Go, nie zaś podanie w wątpliwość, że cieśla mógłby być nauczycielem, znamy bowiem innych cieśli, którzy stali się sławnymi nauczyciela (np. Szammaj). „Bracia” i „siostry" to zwyczajne określenia używane w odniesieniu do krewnych; bardziej ogólne określenie „rodak" (np. Rz 16,11) nie jest używane w odniesieniu do krewnych Jezusa. Ta część Ewangelii Marka kończy się relacją o odrzuceniu Jezusa przez rodaków. Jest ona podsumowaniem niektórych rozwijanych wcześniej tematów: uczniostwa i wiary, Jezusa jako nauczyciela i cudotwórcy oraz niezrozumienia go i odrzucenia. Łukasz umieszcza te wydarzenia (Łk 4,16-30) na początku publicznej działalności Jezusa, natomiast w Ewangelii Marka przygotowuje nas do nich to, o czym czytaliśmy do tej ”Wyszedł stamtąd”: Wydarzenia opisane w poprzednim fragmencie (5,21-43) miały miejsce na zachodnim brzegu Jeziora Galilejskiego (5,21). Teraz Jezus udaje się w głąb lądu, do Nazaretu, ”do swego rodzinnego miasta”: Greckie słowo patris może oznaczać „ziemię ojców", lecz próby odczytywania 6,1-6 jako odrzucenie Jezusa przez całego Izraela idą zbyt daleko. Markowi chodzi o pokazanie, że rodacy Jezusa odrzucili go, natomiast niektórzy mieszkańcy Kafarnaum i innych miast zaakceptowali go na tyle, by udać się razem z nim do Nazaretu. 2. ”zaczął nauczać w synagodze”: Opis Jezusa jako nauczyciela i cudotwórcy jest reminiscencją 1,21-28. Pierwszą reakcją na jego mądrość i nadprzyrodzone czyny jest zdumienie. Pytanie ludu o pochodzenie tych dokonań („Skąd On to ma?") ma charakter ironiczny: mieszkańcy Nazaretu starają się ustalić imię Jezusowego nauczyciela, chociaż źródłem mocy Jezusa jest Bóg. 3. ”Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona?”: Ironię pogłębia ostra, jeszcze bardziej negatywna uwaga, która pada w tym wersecie. Nazwanie Jezusa „synem Maryi" mogło być obraźliwe, bowiem Żydzi mieli zwyczaj nazywania ludzi od imienia ojca, „syn Józefa". Tłumaczenie określenia „syn Maryi" tym, że Józef mógł już wówczas nie żyć, czy jako aluzji do dziewiczego poczęcia Jezusa, wydaje się mało prawdopodobne. ”powątpiewali o Nim”: Gorszyli się nim. Słowo skandalom, „zgorszenie", znaczy dosłownie „kamień powodujący potknięcie". Pozytywna lub obojętna postawa względem Jezusa przeradza się w niechęć. 4. ”Tylko w swojej ojczyźnie (...) może być prorok tak lekceważony”: Przysłowie jasno tłumaczy przyczynę odrzucenia Jezusa przez mieszkańców Nazaretu. 5. ”nie mógł tam zdziałać żadnego cudu”: Mt 13,58 wyraża to delikatniej (”I niewiele zdziałał tam cudów z powodu ich niedowiarstwa”), Łk 4,16-30 pomija to zupełnie. Drugi człon zdania („jedynie...") modyfikuje i łagodzi brzmienie pierwszej części. Marek koncentruje się raczej na braku wiary u zebranych ludzi niż na tym, czego Jezus mógł dokonać, lub na psychologicznych aspektach wiary prowadzących do uzdrowienia. 6. ”Dziwił się też ich niedowiarstwu”: Poprzednia część Ewangelii Marka zakończyła się relacją o opozycji względem Jezusa ze strony faryzeuszów i herodian (3,6). ”obchodził okoliczne wsie i nauczał”: Jeśli połączymy 6,6b z 6,6a, to dostrzeżemy, że rezultatem odrzucenia Jezusa w Nazarecie była decyzja, by nauczać gdzie indziej. Katolicki Komentarz Biblijny, prac. zbiorowa, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2001 :. Historyczno Kulturowy Komentarz do Nowego Testamentu, Craig S. Keener, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2000 : Będę się chlubił z moich słabości, ks. Edward Staniek Święty Paweł mówi jednak o tym, że życie człowieka ma głęboki sens również wówczas, gdy nie jest bezpośrednio nastawione na pomoc najbliższym. Człowiek kaleki, chory, zmęczony życiem, dotknięty starością już niewiele pomaga. W pewnych sytuacjach więcej Jezus dziwił się ich niedowiarstwu, ks. Stanisław Bedrowski Człowiek mocno uwierzył w siebie; tak bardzo zaufał swoim możliwościom i swojemu rozumowi, że Bóg jest mu już niepotrzebny, że Jezus mu przeszkadza. Człowiek współczesny tak bardzo zapatrzył się w siebie i swoje możliwości, że odważa się więcej Uniżenie Jezusa, ks. Kazimierz Skwierawski Bóg przez swoje uniżenie podźwignął upadłą ludzkość. Liturgia pokazuje nam bezmiar tego uniżenia, wyrażającego się w zgodzie na pogardę, lekceważenie, odrzucenie i nieposłuszeństwo wobec słowa, które Bóg nieustannie kieruje do swojego więcej Pierwsze czytanie Koh 1,2;2,21-23 Czytanie z Księgi KoheletaMarność nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami – wszystko jest nieraz człowiek, który w swej pracy odznacza się mądrością, wiedzą i dzielnością, a udział swój musi on oddać człowiekowi, który nie włożył w nią trudu. To także jest marność i wielkie zło. Cóż bowiem ma człowiek z wszelkiego swego trudu i z pracy ducha swego, którą mozoli się pod słońcem? Bo wszystkie dni jego są cierpieniem, a zajęcia jego utrapieniem. Nawet w nocy serce jego nie zazna spokoju. To także jest marność. Psalm responsoryjnyPs 90 Ps 90 (89), 3-4. 5-6. 12-13. 14 i 17 (R.: por. 1b)Panie, Ty zawsze byłeś nam ucieczkąObracasz w proch człowieka *i mówisz: «Wracajcie, synowie ludzcy».Bo tysiąc lat w Twoich oczach †jest jak wczorajszy dzień, który minął, *albo straż Ty zawsze byłeś nam ucieczkąPorywasz ich, stają się niby sen poranny, *jak trawa, która rośnie:rankiem zielona i kwitnąca, *wieczorem więdnie i Ty zawsze byłeś nam ucieczkąNaucz nas liczyć dni nasze, *byśmy zdobyli mądrość Panie, jak długo będziesz zwlekał? *Bądź litościwy dla sług Twoich!Panie, Ty zawsze byłeś nam ucieczkąNasyć nas o świcie swoją łaską, *abyśmy przez wszystkie dni naszemogli się radować i Pana, Boga naszego, niech będzie nad nami †i wspieraj pracę rąk naszych, *dzieło rąk naszych wspieraj!Panie, Ty zawsze byłeś nam ucieczką Drugie czytanieKol 3, Bracia:Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze Życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w więc śmierć temu, co przyziemne w członkach: rozpuście, nieczystości, lubieżności, złej żądzy i chciwości, bo ona jest okłamujcie się nawzajem, bo zwlekliście z siebie dawnego człowieka z jego uczynkami, a przyoblekliście nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu Boga, na obraz Tego, który go stworzył. A tu już nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, barbarzyńcy, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz wszystkim we wszystkich jest Chrystus. Werset przed Ewangelią (Alleluja)Mt 5, 3 Mt 5, 3Alleluja, Alleluja, AllelujaBłogosławieni ubodzy w duchu,albowiem do nich należy królestwo Alleluja, Alleluja EwangeliaŁk 12, 13 - 21 Słowa Ewangelii według Świętego ŁukaszaKtoś z tłumu rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem».Lecz On mu odpowiedział: «Człowieku, któż Mnie ustanowił nad wami sędzią albo rozjemcą?»Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś ma wszystkiego w nadmiarze, to życie jego nie zależy od jego mienia».I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał w sobie: „Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów”. I rzekł: „Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe moje zboże i dobra. I powiem sobie: Masz wielkie dobra, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj!” Lecz Bóg rzekł do niego: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, co przygotowałeś?”Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty u Boga». Homilie Poziom życia jako najwyższa wartość (Klemens Stock SJ) Marność? (Tadeusz Czakański) Dobra doczesne a chrześcijanin (18. Niedziela zwykła roku C) (Edward Staniek) 18 niedziela zwykła (Zdzisław Wietrzak SJ) Życie nie jest zależne od mienia (Dariusz Madejczyk) Chciwość O wyważoną ocenę dwuwartościowej doczesności (Augustyn Jankowski OSB) Królestwo Moje nie jest z tego świata – mówi Chrystus. Chociaż tak jest, to my jednak każdego dnia w modlitwie Pańskiej mówimy: Przyjdź królestwo 22 dzień miesiąca, a zatem nabożeństwo przez wstawiennictwo św. Rity, które rozpocznie się Mszą św. o godz. niedzielą rozpoczynamy ostatni tydzień okresu w liturgii Kościoła, zwanym „zwykłym”, charakteryzującym się zielonym kolorem ornatu. Przyszła niedziela to I NIEDZIELA ADWENTU – czasu oczekiwania na przyjście Pana najbliższą sobotę o godz. wraz z członkami Akcji Katolickiej zapraszamy na Mszę św. w intencji naszej Ojczyzny przy relikwiach Świętego Jana Pawła II. Relikwie te będą obecne u nas przez cały przyszłej niedzieli można nabyć poświęcone opłatki na stół wigilijny. Składane zwyczajowe z tej okazji ofiary są przeznaczone na częściowe pokrycie kosztów nowego ogrodzenia placu przy budynku katechetycznym. Prace te będą prowadzone dopiero w przyszłym roku. Za zrozumienie i hojność Waszych serc bardzo minionym tygodniu budżet parafii wsparło 5 rodzin na łączną kwotę 650 zł. Bóg do kupowania najnowszego numeru „Gość Niedzielny” z dołączoną płytą o bł. ks. Janie Macha. Wszystkim, którzy w tym tygodniu obchodzą imieniny, urodziny i jubileusze składamy najserdeczniejsze życzenia Bożego błogosławieństwa i wszelkich łask i w ich intencji ofiarujmy modlitwę: Zdrowaś Maryjo… MedytacjeEwangelia - rok B14 Niedziela zwykła

14 niedziela zwykła rok b